خزان آرزوها
نظرات شما عزیزان:
در انتهاي هر سفر
در آيينه
دار وندار خويش را مرور مي كنم
اين خاك تيره اين زمين
پاپوش پاي خسته ام
اين سقف كوتاه آسمان
سر پوش چشم بسته ام
اما خداي دل!
در آخرين سفر
در آيينه به جز دو بيكرانه كران
به جز زمين وآسمان
چيزي نمانده است.
گم گشته ام كجا!
نديده اي مرا ؟!
Power By:
LoxBlog.Com |